Gregorian Chorale - Compline, Kompleta

The Compline

The Prayers at the End of the Day

Kompleta

Modlitwa na zakończenie dnia

The first, full recording in Polish, the liturgical prayer surmounting the day's toils. The Compline is sung by the Benedictine Choir of Tyniec to the glory of God, for he who sings prays twice.

Pierwsze, pełne nagranie w języku polskim, liturgicznej modlitwy wieńczącej trud dnia. Kompleta pozwala wyśpiewać z tynieckimi benedyktynami chwałę Bożą, albowiem kto śpiewa podwójnie się modli.

It is said that Compline (Prayer at the End of the Day) is the most Benedictine office of the Liturgy of the Hours. This probably results from the fact that this prayer arose in monastic circles, and the name was introduced for the first time by St. Benedict during his Rule. Yet now with the conditioning of this time of prayer with the meaningful end of the day grants unique traits: calm, focus, intimacy, hominess, nativeness—here the circle of content which enters into this prayer also at the same time flows from it.

For all those who are familiar with the tradition and spirituality of St. Benedict, there is no doubt that the above-mentioned characteristics of the prayer at the end of the day embraces exceptionally accurately the essence of the entire Benedictine life. Is it not such an ordinary, very human being one-to-one before God, with the entire scale existential, psychological and emotional consequences of this attitude?

Mówi się, że Kompleta (modlitwa na zakończenie dnia) jest najbardziej benedyktyńskim oficjum z Liturgii godzin. Wynika to zapewne z faktu, że modlitwa ta powstała w środowiskach mniszych, a nazwę jej wprowadził po raz pierwszy św. Benedykt w swej Regule. A przecież także samo uwarunkowanie tej modlitwy wymowną porą schyłku dnia nadaje jej niepowtarzalne rysy: spokój, skupienie, intymność, domowość, rodzinność—oto krąg treści, które wpisują się w tę modlitwę i zarazem z niej wypływają.

Dla tych wszystkich, którym bliska jest tradycja i duchowość św. Benedykta, nie ulega wątpliwości, że wyżej wymieniona charakterystyka modlitwy na zakończenie dnia ujmuje nad wyraz trafnie istotę całego benedyktyńskiego życia. Czyż nie jest ono takim zwyczajnym, bardzo ludzkim byciem sam na sam przed Bogiem, z całą gamą egzystencjalnych, psychicznych i emocjonalnych konsekwencji tej postawy?